کاردانو چیست؟ — راهنمای جامع و کامل

کاردانو یک زنجیره بلوکی غیر متمرکز نسل سوم است. این رمزارز با استفاده از سازوکار اثبات سهام (Proof of Stake) کار می‌کند، و به شکلی طراحی شده است که نسبت به شبکه‌هایی که با سازوکار اثبات کار (Proof of Work)، کار می‌کنند، بهینه‌تر عمل کند. مقیاس‌پذیری، قابلیت همکاری، و پایداری، در شبکه‌های اثبات کار، به سبب هزینه بیش از حد، مصرف انرژی زیاد و تراکنش‌های کند، محدود است.

چارلز هاسکینسن (Charles Hoskinson)، که یکی از موسسان اتریوم بود، به محدودیت‌هایی که استفاده از اثبات کار به وجود می‌آورد پی برد. به همین سبب هاسکینسن توسعه شبکه کاردانو و رمزارز مورد استفاده در آن را، به نام آدا (ADA) در سال ۲۰۱۵ شروع کرد و در سال ۲۰۱۷ آن را تاسیس کرد.

پلتفرم کاردانو به روی پروتوکل اجماعی Ouroboros اجرا می‌شود. Ouroboros، در مراحل اولیه پیدایش کاردانو، پایه‌گذاری شد. این پروتوکل اولین پروتوکل اثبات سهام است که نه تنها امنیت بالایی دارد، بلکه اولین پروتوکلی بود که به صورت علمی و با استفاده از تحقیقات علمی به دست آمد. هر مرحله از پیشروی در مسیر پیشرفت کاردانو، توسط چهارچوب تحقیق‌محور صورت می‌گیرد. پیشروی این رمزارز بر اساس تحقیقات داوری شده، با روش‌های استنتاجی به سمت اهداف آینده آن صورت می‌گیرد. این پیشرفت‌ها هم در زمینه شبکه زنجیره بلوکی و توکن آدا صورت می‌گیرند.

تا ۲۰ام ماه ژوئن سال ۲۰۲۱، ۷۱.۵۹٪ توکن‌های کاردانو در ۲،۶۲۶ استخر جداگانه سپرده‌گذاری شده اند. ارزش این توکن‌ها تقریبا برابر با ۳۱.۴ میلیارد دلار است.

تاریخچه کاردانو

چارلز هاسکینسن، توسعه کاردانو را در سال ۲۰۱۵ آغاز کرد، و در سال ۲۰۱۷ آن را تاسیس کرد. کاردانو به عنوان جایگزینی برای اتریوم وارد این بازار شد. هر دو پلتفرم، برای کاربردهای مشابهی مورد استفاده قرار می‌گیرند. یکی از این کاربردها عبارت است از قراردادهای هوشمند (Smart Contracts)، که هدف آن ساختن یک سازوکار کاملا غیر متمرکز است. کاردانو خود را نسخه به‌روز اتریوم می‌داند. کاردانو یک زنجیره بلوکی نسل سوم است، در حالی که زنجیره بلوکی اتریوم از نسل دوم است. هدف این زنجیره بلوکی ارائه خدمات بانکی به صورت غیر متمرکز است.

نسل‌های زنجیره بلوکی

بنا بر ادعای چارلز هاسکینسن، تا کنون ۳ نسل از زنجیره بلوکی‌های مختلف توسعه داده شده اند.

نسل اول: بیتکوین و انتقال دارایی

دلیل ساخته شدن بیتکوین، وجود یک سوال مشترک بود. آیا ممکن است، گونه‌ای ارز ساخته شود که بتوان آن را بدون وجود واسطه (بانک، موسسات مالی و …) بین دو نفر انتقال داد؟ آیا ساختن یک نوع ارز غیر متمرکز که بتواند به روی فناوری زنجیره بلوکی کار کند ممکن است؟

ساتوشی ناکاماتو (Satoshi Nakamato) این سوالات را با ساختن بیتکوین پاسخ داد. در نهایت یک سیستم پولی غیر متمرکز به وجود آمده بود که در آن امکان انتقال پول از یک شخص به شخص دیگری وجود داشت.

با این حال، بیتکوین مشکلاتی دارد، که در میان تمام زنجیره بلوکی‌های نسل اول مشترک است. این رمزارزها تنها اجازه انتقال پول را می‌دهند، و هیچ راهی برای اضافه کردن قید به این تراکنش‌ها وجود ندارد.

شخص A می‌تواند به شخص B، پنج بیتکوین ارسال کند، اما نمی‌تواند هیچ قیدی را به این تراکنش اضافه کند. به عنوان مثال، نمی‌تواند به شخص B بگوید که تنها تحت شرایط خاصی می‌تواند این پنج بیتکوین را دریافت کند. اعمال این قید و شرط‌ها احتیاج به برنامه‌نویسی پیچیده‌ای دارد. برای این که این روند به یک روند بی‌نقص تبدیل شود، چیز دیگری مورد احتیاج بود.

نسل دوم: اتریوم و قراردادهای هوشمند

بعدتر مشخص شد، چیزی که مورد نیاز بود، قراردادهای هوشمند بودند. اما قرارداد هوشمند چیست؟ قراردادهای هوشمند به شما کمک می‌کنند، پول، دارایی، سهام و یا هر چیز ارزشمند دیگری را به صورت کاملا شفاف، بدون دخالت هیچ شخص یا سازمان واسطه‌ای، انتقال دهید.

اتریوم، توسط ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin) تاسیس شد، و شروع‌کننده این فناوری بود. آن‌ها به دنیا نشان دادند که یک زنجیره بلوکی چگونه می‌تواند از یک سیستم پرداختی ساده به یک ابزار قدرتمند‌تر و با‌معنی‌تر تبدیل شود.

با این حال، این نسل از زنجیره بلوکی با مشکلاتی نیز روبه‌رو است. همینطور که موارد استفاده بیشتری از نسل جدید زنجیره بلوکی کشف می‌شد، مقبولیت این زنجیره بلوکی نیز افزایش پیدا می‌کرد.

اما مشکلی که وجود داشت این بود که، این نسل از زنجیره بلوکی، مقیاس‌پذیری خوبی را ارائه نمی‌داد. علاوه بر این، سیستمی که این نوع زنجیره بلوکی را هدایت می‌کرد، به خوبی بنا نهاده نشده بود. به همین سبب، از نظر هاسکینسن، جدا شدن اتریوم و اتریوم کلاسیک نمونه بارزی از هدایت ناصحیح بود. اینجا است که نسل سوم زنجیره بلوکی وارد عمل می‌شود.

نسل سوم: کاردانو

هاسکینسن می‌دانست که فناوری زنجیره بلوکی باید توسعه پیدا کند. او ویژگی‌های مثبت دو نسل اول را اتخاذ کرد و ویژگی‌هایی را نیز خود به آن‌ها اضافه کرد. چیزی که در انتها به وجود آمد، کاردانو بود. سه مشکلی که زنجیره بلوکی کاردانو در مقایسه با زنجیره بلوکی‌های قبل از خود حل کرد عبارت اند از:

• مقیاس‌پذیری
• قابلیت همکاری
• پایداری

همانطور که قبل‌تر اشاره شد، کاردانو از این حیث که بر پایه تحقیقات علمی و مقالات داوری شده بنا نهاده شده است، با زنجیره بلوکی‌های دیگر تفاوت دارد. هر تلاشی که برای ساخت کاردانو مورد استفاده قرار گرفته است، با هدف توسعه «کدی مطمئن»، انجام شده است. به همین سبب، اطمینان بیشتری به کیفیت کد مورد استفاده در کاردانو وجود دارد. بنا بر گفته هاسکینسن، این کار سبب جلوگیری از رخداد‌هایی همانند جدا شدن زنجیره اتریوم می‌شود.

ویژگی‌های کاردانو

تیم کاردانو به شماری از اصول پایبند است. آن‌ها با یک نقشه راهبردی یا وایت‌پیپر (White paper)، شروع به کار نکردند. در عوض، آن‌ها به روی شماری از ویژگی‌ها تمرکز کردند. در زیر به چندین ویژگی اشاره شده است:

• جدا کردن حسابداری و محاسبه در دو لایه متفاوت
• پیاده‌سازی اجزای اصلی به روی یک کد کاربردی مدولار
• گروه‌های کوچکی از محققین و توسعه‌دهندگان که با انجام تحقیقات داوری شده با یکدیگر در رقابت هستند
• استفاده زیاد از تیم‌های میان‌رشته‌ای به همراه استفاده زودهنگام از متخصصین InfoSec
• بازنگری سریع در وایت پیپر، پیاده‌سازی و تحقیقات جدید جهت حل مشکلات شبکه
• ایجاد امکان به‌روز‌رسانی سیستم بدون آسیب زدن به شبکه
• توسعه یک مکانیزم غیر متمرکز مالی برای کارهای آینده
• نگاه بلند‌مدت برای بهبود طراحی رمزارز برای کار به روی دستگاه‌های موبایل با تجربه‌ای معقول و امن
• نزدیک کردن سپرده‌گذاران به عملیات شبکه و نگه‌داری رمزارز
• داشتن چندین دارایی در یک لژر (Ledger)
• خلاصه کردن تراکنش‌ها برای ورود داده‌های اختیاری، و تطبیق بهتر با نیازهای سیستم‌های لگاسی (Legacy)
• یادگیری از ۱،۰۰۰ آلتکوین برای پیاده‌سازی ویژگی‌های جدید

مقیاس‌پذیری

زمانی که صحبت از مقیاس‌پذیری است، اکثر افراد به تعداد تراکنش‌هایی که در یک ثانیه پردازش می‌شوند، و قدرت عملیاتی شبکه فکر می‌کنند. با این حال، بنا بر گفته هاسکینسن، این تنها یک روی سکه است. مقیاس‌پذیری به طور کلی از سه قسمت تشکیل شده است. برای رسیدگی به مشکل مقیاس‌پذیری باید سه المان جداگانه مورد بررسی قرار گیرند:

• تعداد تراکنش‌های پردازش شده در یک ثانیه
• شبکه
• مقیاس‌گذاری داده‌ها

توان عملیاتی

بسیاری از مقالات در رابطه با ضعف عملیاتی در زنجیره بلوکی بیتکوین و اتریوم نوشته اند. بیتکوین در هر ثانیه ۷ تراکنش و اتریوم در هر ثانیه ۱۵ الی ۲۰ تراکنش را پردازش می‌کند. این اعداد به طور حتم مورد قبول یک سیستم مالی نیستند.

کاردانو امید دارد این مشکل را با استفاده از مکانیزم اجماعی Ouroboros حل کند. Ouroboros یک پروتوکل اثبات سهام است. Ouroboros طی کنفرانس رمزنگاری در سال ۲۰۱۷، داوری و اثبات شد.

همانطور که قبل‌تر اشاره شدOuroboros، یک الگوریتم اثبات سهام است. اما قبل از آن که به توصیف این الگوریتم بپردازیم، باید بدانیم که اثبات کار چگونه عمل می‌کند.

سازوکار اثبات کار

در حال حاضر بیتکوین از اثبات کار برای پردازش تراکنش‌ها استفاده می‌کند. اتریوم نیز به تازگی روش پردازش تراکنش‌ها را از اثبات کار به اثبات سهام تغییر داده است. روند اثبات کار طبق مراحل درج شده در زیر طی می‌شود:

• ماینر‌ها (miner) یک پازل رمزنگاری شده را حل می‌کنند، تا یک بلوک را به زنجیره بلوکی اضافه کنند.
• این روند احتیاج به انرژی زیاد و قدرت محاسباتی زیادی دارد. پازل‌ها به شکلی طراحی شده اند، که با بالا رفتن ترافیک، سخت‌تر می‌شوند.
• زمانی که یک ماینر پازل را حل می‌کند، بلوک استخراج شده را برای تایید به شبکه می‌فرستد
• تایید این که این بلوک به شبکه تعلق دارد یا خیر، یک روند بسیار ساده است.

روند ذکر شده در بالا، نحوه کارایی سازوکار اثبات کار را نشان می‌دهد. حل خود پازل، کاری دشوار است، اما فهمیدن این مسئله که حل درست بوده است یا خیر، بسیار ساده است. این سازوکاری است که بیتکوین از آن استفاده می‌کند، و اتریوم نیز تا چندی پیش از آن بهره می‌برد. با این حال این سیستم مشکلات زیادی دارد.

مشکلات اثبات کار

سیستم اثبات کار مشکلات زیادی دارد. در ادامه به چندین مورد از این مشکلات و محدودیت‌ها اشاره می‌کنیم.

• اولین و مهمترین دلیل این است که، اثبات کار، به دلیل مصرف انرژی بیش از حد، یک روند بسیار ناکارآمد است.
• افراد و موسساتی که دسترسی به مدارهای مجتمع با کاربرد خاص (ASIC) قدرتمند‌تری دارند، شانس بهتری نیز در استخراج این نوع رمزارزها دارند.
• به عنوان یک پیامد، بیتکوین به اندازه‌ای که باید غیر متمرکز نیست. در تصویر زیر، پخش‌شدگی قدرت محاسباتی در شبکه را مشاهده می‌کنید. می‌بینید که ۷۵٪ از قدرت محاسباتی تنها میان ۵ استخر استخراج پراکنده شده است.
• از لحاظ تئوری، این استخر‌های استخراج بزرگ می‌توانند به راحتی با یکدیگر تبانی کنند و ۵۱٪ شبکه را در دست گیرند.

برای حل این مشکل، اتریوم به سازوکار اثبات سهام روی آورد.

سازوکار اثبات سهام

استفاده از اثبات سهام سبب می‌شود، کل روند استخراج رمزارز، تبدیل به یک روند مجازی شود و ماینرها با تایید‌کنندگان جایگزین شوند. این سیستم به شکل زیر کار می‌کند.

• تایید‌کنندگان باید مقداری رمزارز را سپرده‌گذاری کنند.
• پس از آن، آن‌ها روند تایید بلوک‌ها را آغاز می‌کنند. این بدین معنی است که زمانی که بلوکی پیدا شود که بتواند به زنجیره اضافه شود، با بستن شرط به روی آن، آن را تایید می‌کنند.
• اگر بلوک مورد نظر پذیرش شود، آنگاه تاییدکنندگان، نسبت به شرطی که بسته اند، پاداش دریافت می‌کنند.

الگوریتم Ouroboros در کاردانو

الگوریتم Orouboros به چینش توکن‌ها در شبکه نگاه می‌کند، و با توجه به آن یک عدد تصادفی ایجاد می‌کند. این الگوریتم کل توکن‌های موجود را به چندین ایپاک (Epoch) تقسیم می‌کند. هر ایپاک نیز به چندین اسلات (Slot) تقسیم می‌شود. هر ایپاک عمر کوتاهی برابر با ۲۰ ثانیه دارد. هر اسلات نیز دارای یک رهبر (Leader) است که به صورت تصادفی انتخاب می‌شود.

رهبر هر اسلات، همانند یک ماینر در سازوکار اثبات کار عمل می‌کند. به این دلیل که این دو هستند که بلوک جدیدی که قرار است به زنجیره بلوکی اضافه شود را انتخاب می‌کنند. با این حال، آن‌ها تنها قادر به اضافه کردن یک بلوک به زنجیره بلوکی هستند.

اگر رهبر یک اسلات به هر دلیلی نتواند بلوک مورد نظر را برای اضافه شدن به زنجیره بلوکی انتخاب کند، فرصت را از دست داده است، و مجبور است صبر کند تا دوباره به عنوان رهبر اسلات برگزیده شود. البته این که یک یا چند اسلات، بلوکی را انتخاب نکنند کاملا طبیعی است. اما بیش از نیمی از اسلات‌های یک ایپاک باید بلوکی را انتخاب نمایند.

همانطور که پیدا است، رهبر اسلات نقش بسیار مهمی در اکوسیستم این رمزارز دارد. برای آن که شخصی در این روند شرکت کند باید در شبکه کاردانو ۲٪ سپرده‌گذاری کرده باشد. سرمایه‌گذاران در شبکه با نام «رای‌دهنده» شناخته می‌شوند. چرا که این افراد، افرادی هستند که رهبر هر ایپاک را طی یک رای‌گیری، انتخاب می‌کنند. هر چه میزان سرمایه‌گذاری افراد در سیستم بیشتر باشد، احتمال این که به عنوان رهبر اسلات برگزیده شوند بیشتر است.

حال، از آن جایی که رهبر اسلات، قدرت زیادی دارد، مهم است که انتخاب این شخص به صورت کاملا بی‌طرفانه و بدون مداخله صورت گیرد. درصدی از این روند باید به صورت کاملا تصادفی صورت گیرد. به همین دلیل محاسباتی تحت عنوان (MPC) صورت می‌گیرد تا تصادفی بودن این روند تضمین شود.

در محاسبات MPC، هر رای‌دهنده عملی تحت عنوان «پرتاب سکه» انجام می‌دهد، و پس از آن، نتیجه را با دیگر رای‌دهندگان به اشتراک می‌گذارد. اگرچه نتایج به صورت تصادفی به وجود می‌آیند، در نهایت به یک نتیجه همگرا می‌شوند.

رای‌گیری به سه بخش زیر تقسیم می‌شود:

• مرحله تعهد (Commitment phase)
• مرحله افشا (Reveal phase)
• مرحله بازیابی (Recovery phase)

در ادامه هر کدام از این مراحل را توصیف خواهیم کرد.

مرحله تعهد

ابتدا، رای‌دهنده یک مقدار تصادفی ایجاد کرده و ایجاد «تعهد» می‌کند. تعهد، پیامی است که حاوی سهم‌های رمزنگاری شده و اثبات محرمانه است. پس از آن، رای‌دهنده تعهد را به وسیله یک رمز اختصاصی، امضا می‌کند و عدد ایپاک را در آن مشخص کرده و آن را به رمز عمومی الصاق می‌کند. انجام این کار دو هدف را دنبال می‌کند:

• هر شخصی می‌تواند ببیند که این تعهد توسط چه کسی ایجاد شده است (به این دلیل که رمز عمومی به آن الصاق شده است)
• می‌توان فهمید این تعهد به کدام ایپاک تعلق دارد

پس از انجام این کار، تعهد ایجاد شده توسط یک رای‌دهنده، به رای‌دهندگان دیگر ارسال می‌شود. در آخر، هر رای‌دهنده، تعهد دیگر رای‌دهندگان را جمع‌آوری می‌کند (تعهد‌ها در داخل بلوک جاگذاری شده و جزئی از آن بلوک می‌شوند).

مرحله افشا

مرحله دوم افشا است. هر تعهد را به عنوان یک جعبه بسته فرض کنید، که حاوی یک رمز است، و برای باز کردن آن احتیاج به یک عدد خاص است. این عدد خاص را با نام (Opening) می‌شناسند. در این مرحله، تمام رای‌دهندگان، عدد Opening خود را ارسال می‌کنند. این Openingها نیز در داخل بلوک قرار داده شده و بخشی از زنجیره بلوکی می‌شوند.

مرحله بازیابی

در آخر، مرحله بازیابی قرار دارد. در این زمان، رای‌دهندگان به تمام تعهد‌ها و کلید‌های Opening دسترسی دارند. با این حال، برخی از رای‌دهندگان ممکن است، بدخواهانه عمل کرده و تنها تعهد خود را منتشر کنند. یعنی تنها جعبه قفل شده را بدون کلید منتشر می‌کنند.

برای حل این مشکل، رای‌دهندگان صادق می‌توانند تمام سهم‌های رمزنگاری شده را به اشتراک بگذارند (همانطور که در مرحله تعهد ذکر شد) و رمزها را از نو بسازند. به این ترتیب، حتی اگر برخی از رای‌دهندگان قصد خرابکاری داشته باشند، سیستم همچنان به کارایی خود ادامه می‌دهد.

در انتها، یک رای‌دهنده تایید می‌کند که تمام تعهد‌ها و کلید‌ها با یکدیگر سازگاری دارند. در این زمان، رمز‌های پنهان شده استخراج می‌شوند و تشکیل یک دانه (Seed) می‌دهند. این دانه یک بایت متغیر رشته‌ای است که به صورت تصادفی ایجاد شده است.

تا به حال متوجه شدیم که، طی این روند، رهبر هر اسلات در ایپاک بعدی انتخاب می‌شود. برای آن که مطمئن شویم این روند بدون دخالت عامل خارجی صورت می‌گیرد، باید به صورت تصادفی باشد. دانه‌ای که تشکیل شده است، تصادفی بودن این روند را تضمین می‌کند. حال وقت آن رسیده است که رهبر اسلات انتخاب شود. برای انجام این کار از الگوریتم ساتوشی (FTS) استفاده می‌شود.

الگوریتم FTS

نام این الگوریتم، از نام پدید‌آورنده بیتکوین، ساتوشی ناکاماتو، گرفته شده است. الگوریتم FTS، یک کوین را به صورت تصادفی از کوین‌های سپرده شده انتخاب می‌کند. صاحب این کوین به عنوان رهبر اسلات انتخاب می‌شود.

به همین دلیل است، که هر چه میزان سپرده‌گذاری افراد بیشتر باشد، احتمال این که به عنوان رهبر اسلات انتخاب شوند بیشتر است. رهبران اسلات همچنین این قدرت را دارند که، نه تنها بلوک مورد نظر را از زنجیره بلوکی اصلی انتخاب کنند، بلکه می‌توانند از دیگر زنجیره بلوکی‌های موجود در اکوسیستم کاردانو نیز استفاده کنند.

شبکه

شبکه چگونه می‌تواند بر مقیاس‌پذیری تاثیر‌گذار باشد؟ جواب این سوال بسیار ساده است، از طریق پهنای باند. تراکنش‌ها حاوی داده هستند. بنابراین هرچه تعداد تراکنش‌ها افزایش پیدا می‌کند، نیاز بیشتری به منابع شبکه‌ای به وجود می‌آید. درک این مفهوم بسیار ساده است. اگر یک شبکه بخواهد توانایی پذیرش میلیون‌ها کاربر را داشته باشد، باید منابع آن بیش از صدها ترابایت یا اکسابایت باشد. به همین ترتیب، داشتن یک شبکه با توپولوژی همگن نیز ناممکن می‌شود. اما این به چه معنی است؟

در شبکه‌هایی با توپولوژی همگن، هر نقطه در شبکه، هر پیامی را تقویت می‌کند. شبکه اسکایپ نمونه‌ای از این نوع شبکه است. در این شبکه بیشتر مقادیر از یک نوع کلاس کاربران دریافت می‌شود. این کاربران همگی تمایل به برقراری تماس‌های تلفنی دارند.

با این حال، در یک شبکه غیر متمرکز، این ویژگی می‌تواند برای افزایش مقیاس‌پذیری، بی‌اهمیت به نظر برسد. ممکن است تمام نقاط منابع مورد نیاز برای تقویت داده‌ها به صورت بهینه را نداشته باشند.

برای حل این مشکل، کاردانو از فناوری جدیدی تحت عنوان (Recursive Inter-Network Architecture) استفاده کرده است. این فناوری توسط جان دی (John Day) به وجود آمده است. این فناوری نوع جدیدی از ساختار شبکه است، که از سیاست‌ها و اصول مهندسی مبتکرانه‌ای بهره می‌برد. هدف فناوری RINA، ایجاد یک شبکه ناهمگون بوده، که ویژگی‌های زیر را برای شبکه به ارمغان می‌آورد:

• امنیت
• شفافیت
• مقیاس‌پذیری

مقیاس‌گذاری داده‌ها

آخرین اقدامی که در جهت افزایش مقیاس‌پذیری کاردانو صورت گرفته است، مقیاس‌گذاری داده‌ها است. زنجیره‌های بلوکی، داده‌هایی را تا ابد ذخیره می‌کنند. هر تکه کوچکی از داده‌ها، چه مربوط باشد و چه نامربوط، در زنجیره بلوکی ذخیره می‌شود. هرچه شبکه شلوغ‌تر می‌شود، و کاربران بیشتری وارد آن می‌شوند، حجم زنجیره بلوکی نیز افزایش پیدا می‌کند.

حال، به خاطر بسپارید که زنجیره بلوکی از تعدادی نقطه (Node) تشکیل شده است. هر نقطه، کاربری است که یک نسخه از زنجیره بلوکی را در سیستم خود ذخیره کرده است. حال می‌توان پی برد که مشکل اصلی کجا است.

هرچه زنجیره بلوکی حجیم‌تر می‌شود، احتیاج به فضای بیشتری پیدا می‌کند، و ذخیره‌سازی آن برای کاربران عادی که از کامپیوترهای عادی استفاده می‌کنند، امری غیر ممکن می‌شود.

کاردانو این مشکل را با پیاده‌سازی یک فلسفه بسیار ساده حل کرده است. تمام افراد احتیاجی نداند که کل زنجیره بلوکی را ذخیره کنند. تکنیک‌هایی که کاردانو از آن بهره برده است عبارت اند از:

• هرس کردن (Pruning)
• اشتراک‌ها (Subscriptions)
• فشرده‌سازی (Compression)

اگر این اقدام‌ها به طرز درستی پیاده‌سازی شوند، می‌توانند حافظه مورد نیاز برای ذخیره‌سازی را برای کاربران کاهش دهند. هدف کاردانو از انجام این اقدامات این است که، از این اطلاعات برای فشرده‌سازی استفاده کند. تحقیقات انجام شده در این زمینه در دانشگاه ادینبورگ صورت گرفته است.

قابلیت همکاری

حال که متوجه شدیم، کاردانو چگونه مشکل مقیاس‌پذیری را حل کرده است، به سراغ دومین ویژگی، یعنی قابلیت همکاری می‌رویم. توصیف خود را با نگاهی به اکوسیستم کاردانو شروع می‌کنیم. در دنیای رمزارزها، رمزارزهای گوناگونی مانند بیتکوین، اتریوم و لایت کوین را داریم. به همین ترتیب در سیستم مالی سنتی نیز، سیستم‌هایی مانند بانک‌های سنتی، که از پروتوکل‌های SWIFT و ACH استفاده می‌کنند، وجود دارند.

مشکلی که وجود دارد این است که، ایجاد همکاری میان اعضای ذکر شده، مشکل است. برای شبکه بیتکوین دشوار است که از شبکه اتریوم باخبر شود، و بالعکس. این کار همچنین زمانی که بانک‌ها بخواهند به رمزارزها متصل شوند، مشکلاتی به وجود می‌آورد.

به همین سبب، صرافی‌های ارزهای دیجیتال که پلی میان سیستم مالی سنتی و رمزارزها ایجاد کرده اند، حائز اهمیت ویژه‌ای هستند. با این حال، همچنان مشکلی وجود دارد. و آن این است که، صرافی‌ها غیر متمرکز نیستند و به شدت آسیب‌پذیر هستند. به برخی از مشکلات اساسی صرافی‌ها در لیست زیر اشاره شده است.

• می‌توانند تحت حملات هکری قرار گیرند
• می‌توانند به دلیل به‌روزرسانی‌های سیستمی، برای چندین روز از دسترس خارج شوند. این اتفاقی است که به تازگی برای صرافی بایننس (Binance) افتاده است

علاوه بر این، در رابطه با عرضه اولیه سکه‌ها (Initial coin offering) نیز، میان سیستم بانکی سنتی و دنیای رمزارزها، سوء ارتباط شکل می‌گیرد. در عرضه اولیه‌ها، یک نهاد، میلیون‌ها دلار پول به دست می‌آورد و در عوض توکن‌های خود را به فروش می‌رساند. با این حال، ذخیره این پول در حساب‌های بانکی می‌تواند کار مشکلی باشد. بانک‌ها مشخصا می‌خواهند از منبع این سرمایه باخبر شوند، و بدانند چه اشخاصی این سرمایه را تامین کرده اند. اما ارائه چنین اطلاعاتی به بانک‌ها تقریبا غیر ممکن است.

به همین سبب، یک راه همکاری میان سیستم بانکی سنتی و دنیای رمزارزها مورد نیاز بود. یک رمزارز نسل سوم باید بتواند اکوسیستمی را به وجود آورد که در آن، هر زنجیره بلوکی بتواند با زنجیره بلوکی‌های دیگر، و همچنین سیستم‌های مالی سنتی تبادل اطلاعات کند. در ادامه توضیح خواهیم داد، که کاردانو این مشکل را چگونه حل کرد، و پلی میان دنیای رمزارزها و سیستم مالی سنتی ایجاد کرد.

ارتباط داخلی میان رمزارزها

هدف کاردانو این بود، که یک ارتباط داخلی تحت عنوان (Internet of Blockchains) میان رمزارزها ایجاد کند. اکوسیستمی را فرض کنید که بیتکوین و اتریوم و ریپل بتوانند به صورت آزادانه به یکدیگر تبدیل شوند، بدون آن که نیاز به مداخله صرافی‌های ارز دیجیتال باشد. به همین سبب، کاردانو می‌خواست، ارتباطی میان زنجیره بلوکی رمزارزهای مختلف ایجاد کند، تا بدون نیاز به هیچ‌گونه واسطه‌ای بتوان رمزارزها را به یکدیگر تبدیل کرد.

یکی از روش‌هایی که کاردانو پیاده‌سازی کرد، ایجاد زنجیره‌های جانبی (Sidechain) بود. زنجیره‌های جانبی مدتی است که در دنیای رمزارزها وجود دارد. ایده آن بسیار ساده است؛ زنجیره‌ای به صورت موازی در کنار زنجیره اصلی قرار می‌گیرد. زنجیره جانبی با استفاده از یک ارتباط دوطرفه به زنجیره اصلی متصل می‌شود. بر اساس گفته هاسکینسن، ایده استفاده از زنجیره‌های جانبی از دو چیز نشات می‌گیرد:

• ایجاد نسخه‌ای فشرده شده از یک زنجیره بلوکی
• ایجاد ارتباط میان زنجیره‌ها

پایداری

آخرین ویژگی کاردانو ، پایداری آن است. با توجه به گفته‌های هاسکینسن، یکی از دشوارترین مسائل، حل مشکل پایداری بود. این دقیقا به این معنی است، که کاردانو در آینده هزینه توسعه و رشد خود را چگونه پرداخت می‌کند؟ معمولا، زمانی که نیاز باشد توسعه‌ای در سیستم صورت گیرد، چندین کار باید انجام شوند:

• حمایت (Patronage)
• عرضه اولیه (ICO)

البته هر دو این اقدامات با مشکلاتی روبه‌رو هستند. با استفاده از پاتروناژ، مشکل ایجاد تمرکز وجود دارد. اگر یک شرکت بزرگ، حمایت عظیمی از زنجیره بلوکی کند، ممکن است دخالتی در جهت انجام توسعه‌های زنجیره بلوکی صورت گیرد. در رابطه با عرضه اولیه، پول زیادی به سیستم تزریق می‌شود، و بدون آن که احتیاج باشد، کوین‌های جدیدی در اکوسیستم رمزارز تزریق می‌شوند. به همین سبب، باید کاری انجام شود که سازگاری بیشتری با ماهیت اکوسیستم داشته باشد. به همین سبب، کاردانو از دش (Dash) الگوبرداری کرده و یک خزانه تشکیل داده است.

کارایی خزانه

هر زمانی که یک بلوک، به زنجیره اضافه می‌شود، بخشی از پاداش منسوب به آن بلوک به خزانه اضافه می‌شود. بنابراین، اگر شخصی بخواهد توسعه‌ای ایجاد کند و اکوسیستم را تغییر دهد، درخواستی را ثبت می‌کند تا از این خزانه وام دریافت کند. سپس سپرده‌گذاران اکوسیستم کاردانو، طی یک رای‌گیری تصمیم می‌گیرند که آیا این وام داده شود یا خیر. اگر اکثریت موافق باشند، درخواست‌کننده وام را دریافت می‌کند. از مزایای این سیستم می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• هر چه بلوک‌های بیشتری در زنجیره ثبت شوند، این خزانه غنی‌تر می‌شود
• اندازه خزانه با اندازه شبکه رابطه مستقیم دارد. هرچه شبکه بزرگ‌تر باشد، منابع بیشتری در اختیار است، به همین سبب سیستم غیر متمرکز‌تر می‌شود

با این حال، قبل از آن که چنین رویکردی عملی شود، چندین مانع بر سر راه وجود دارند:

• نیاز به راه‌اندازی یک سیستم رای‌گیری منصفانه
• تشویق رای‌دهندگان به شرکت در این رای‌گیری
• رای هر شخص باید دارای ارزش مشخصی باشد
• روند ثبت رای باید ساده باشد
• کل روند رای‌گیری باید به صورت غیر متمرکز باشد

تا به حال، کاردانو سیستمی را بنا نهاده است که در آن افراد رای‌دهنده به این کار تشویق می‌شوند. همچنین این روند به صورت دموکراتیک برگزار می‌شود.

رای‌گیری دموکراتیک

این روند حاوی ویژگی‌های زیر است:

• تمام افراد می‌توانند طبق نظر خود، رای خود را ثبت کنند
• هر شرکت‌کننده می‌تواند رای خود را به نماینده خود واگذار کند
• نمایندگان می‌توانند، این مسوولیت را به دیگر نمایندگان منتقل کنند، که از طرف آن‌ها رای ایشان را ثبت کند.
• اگر شخصی، که رای خود را به نماینده خود واگذار کرده، از آن رای ناراضی باشد، می‌تواند به سادگی رای خود را باز پس گرفته و رای را بر حسب سیاست خود ثبت کند
• نظر هر شخص، در تصمیم‌گیری نهایی نقش خواهد داشت
• برای آن که نماینده شخصی در شبکه شوید، کافی است اعتماد آن شخص را جلب کنید. برای برگزاری این رای‌گیری نیازی به میلیون‌ها دلار سرمایه نیست.
• در آخر، مدل مورد استفاده مقیاس‌پذیر است. هر کس که برای ثبت رای خودش زمان ندارد، می‌تواند به راحتی آن را به نماینده خود محول کند.

استفاده از کاردانو به صورت ناشناس

داشتن حریم خصوصی به این معنی است که با انتخاب خود، خودتان را به دیگران معرفی کنید. هر شخص تصمیم می‌گیرد که دیگران در رابطه با او چه اطلاعاتی داشته باشند. این تصمیم به عنوان یک حق، قابل احترام است، چرا که بر پایه حفاظت از اطلاعات شخصی در اکثر کشورهای غربی به رسمیت شناخته می‌شود.

هویت به طور مستقیم با حریم خصوصی در ارتباط است. ناشناس بودن، متضاد شناسایی شدن است. معمولا مفاهیم ناشناس بودن، و داشتن حریم خصوصی با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند. معمولا تصور می‌شود که ناشناس بودن، یک حریم شخصی کامل است، اما این طور نیست. به این دلیل که ناشناس بودن به معنی نامشخص بودن هویت است. قبل‌تر نیز اشاره کردیم که بدون مشخص بودن هویت، داشتن حریم شخصی امری ناممکن است.

به عبارتی دیگر، برای آن که حریم شخصی وجود داشته باشد، نیاز است که هویت فرد مشخص باشد. حریم شخصی به معنی حفاظت از این هویت در برابر فاش شدن است.

اگرچه قوانینی وجود دارد که مردم را مجبور می‌کند هویت خود را در مواقع خاصی، مانند هنگام سفر با هواپیما، ورود به خاک یک کشور یا خرید یک خودرو، فاش کنند، اما به هر حال داشتن حریم شخصی یکی از حقوق مسلم شهروندان باقی می‌ماند. حریم خصوصی همچنین برخی اوقات با امنیت اشتباه گرفته می‌شود. با این تصور که بدون داشتن حریم شخصی، امنیت نیز وجود ندارد. حریم خصوصی می‌تواند بخشی از امنیت باشد، اما امنیت بخش‌های دیگری نیز دارد. در واقع، در برخی مواقع، امنیت می‌تواند بدون حضور حریم شخصی وجود داشته باشد. همچنین حریم شخصی می‌تواند بدون امنیت وجود داشته باشد.

همچنین حفظ حریم شخصی نباید با کارهای مجرمانه مرتبط تلقی شود. به این دلیل که مجرمان تمایل دارند در ناشناسی کامل، کار خود را انجام دهند.

کاربران کاردانو می‌توانند برای افزایش حفاظت، تراکنش‌های خود را به صورت خصوصی انجام دهند. کاردانو برای فراهم کردن این امکانات از یک پروتوکل خاص استفاده می‌کند. پروتوکلی بر پایه اثبات هیچ‌آگاهی (Zero-Knowledge proof)، می‌تواند ارتباط میان فرستنده و دریافت‌کننده را بشکند. در رمزنگاری، پروتوکل اثبات هیچ‌آگاهی روشی است که در آن، یک طرف می‌تواند به طرف دیگر اثبات کند که یک بیان صحیح است، بدون آن که اطلاعات دیگری به جز این حقیقت که، بیان مورد نظر صحیح است، را مخابره کند.

اساس اثبات هیچ‌آگاهی، این است که شخصی از صحت یک رویداد آگاهی دارد، بدون این که اطلاعاتی در این باره منتشر کند. در رابطه با تراکنش‌ها، باید مالکیت دارایی‌ها مشخص شود تا بتوان عملیات را ادامه داد. در این حین اطلاعاتی که باید حفظ شود مالکیت کیف پول‌ها است، بدون آن که اطلاعاتی در رابطه با فرستنده و گیرنده، و یا مبلغ منتقل شده فاش شود.

میکسر کاردانو

هر سال، کمپانی‌ها و دولت‌ها اطلاعات بیشتری از مردم در سراسر دنیا جمع‌آوری می‌کنند. ذخیره‌سازی هویت حقیقی افراد به همراه اطلاعات کیف پولشان در مراکز داده متمرکز، دارندگان دارایی‌های رمزنگاری شده را با ریسک‌های قابل توجهی روبه‌رو می‌سازد. به عنوان مثال، این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که شخصی با استفاده از صرافی‌های متمرکز، مانند کوین بیس (Coinbase)، بایننس (Binance)، یا کراکن (Kraken) به یک کیف پول شخصی، رمزارز ارسال کند. کاربران کاردانو باید این امکان را داشته باشند تا بتوانند از نام‌های مستعار استفاده کنند و دارایی‌های خود را از هویت حقیقی خود جدا نگه دارند.

در حالی که چندین راه حل مانند استفاده از Tornado.cash، Monero و Zcash برای کاربران کاردانو، با استفاده از زنجیره‌های میانی وجود دارد، اما استفاده از تراکنش‌های داخلی کاردانو بسیار بهینه‌تر و کارآمدتر است. این پروتوکل در حال توسعه است و در آینده نزدیک، با نام میکسر کاردانو (Cardano Mixer) در دسترس کاربران قرار می‌گیرد.

زمانی که این ویژگی پیاده‌سازی شود، می‌تواند در زنجیره بلوکی کاردانو، اتصال موجود میان فرستنده و گیرنده را بشکند، و اجازه دهد تراکنش‌ها به صورت خصوصی صورت پذیرند. این کار با استفاده از پروتوکل اثبات هیچ‌آگاهی ممکن می‌شود.

پروتوکلی که در دست توسعه است، به روی پروتوکل اثبات هیچ‌آگاهی بنا شده است. این پروتوکل، ارتباط موجود میان فرستنده و گیرنده را، در زنجیره بلوکی کاردانو می‌شکند، و امکان انجام تراکنش‌های خصوصی را فراهم می‌کند. دی‌اپی (Dapp) که با نام میکسر کاردانو به وجود می‌آید، به عنوان رابطی ساده برای انجام این تراکنش‌ها در اختیار کاربران کاردانو قرار خواهد گرفت.

به عنوان اولین نسخه از این پروتوکل، zkSNARK استفاده می‌شود، چرا که هنوز به نظر می‌رسد بهترین انتخاب برای این نوع کاربردها است. این دی‌اپ تشابه زیادی به Tornado.cash خواهد داشت، که در آن امکان انتخاب مقداری که قصد دارید میکس کنید، واریز کنید و برداشت کنید وجود دارد. با استفاده از این دی‌اپ همچنین می‌توانید پاداش استخراج را به صورت ناشناس دریافت کرده و همچنین گزارش تراکنش‌های خود را ایجاد کنید.

پروتوکل میکسر کاردانو، با این حال، اساسا متفاوت است. به این دلیل که کاردانو از یک مدل حسابرسی دیگر استفاده می‌کند و زبان برنامه‌نویسی اصلی آن نیز متفاوت است.

استخراج کاردانو (آدا)

زنجیره بلوکی کاردانو از سازوکار اثبات سهام برای تایید تراکنش‌ها استفاده می‌کند. بنابراین کاردانو می‌تواند سپرده‌گذاری (Stake) شود. حال سوال اصلی این است، که چگونه می‌توان در کاردانو سپرده‌گذاری کرد؟

سپرده‌گذاری توکن کاردانو، یعنی آدا، بسیار ساده است. برای این کار، باید توکن‌های آدا خود را در یک کیف پول که توسط کاردانو پشتیبانی می‌شود، نگه‌داری کنید. می‌توانید در این لینک، بهترین کیف پول‌های کاردانو را برای نگه‌داری آدا پیدا کنید.

با سپرده‌گذاری آدا در یک کیف پول رمزنگاری شده یا یک صرافی ارز دیجیتال، درصدی سود به اصل دارایی شما تعلق خواهد گرفت. روند اثبات سهام، از توکن‌های کنونی آدا، برای تایید تراکنش‌ها استفاده می‌کند. این کار جایگزین نیروی محاسباتی مورد نیاز برای تایید تراکنش‌ها در سیستم‌های اثبات کار، شده است.

سپرده‌گذاری کاردانو

روند سپرده‌گذاری آدا در زنجیره بلوکی کاردانو بسیار ساده است. هرچه میزان سپرده‌گذاری شما بیشتر باشد، دریافتی شما نیز بیشتر خواهد بود. دو راه برای سپرده‌گذاری در زنجیره بلوکی کاردانو وجود دارد. می‌توانید آدا را به روی کیف پول‌هایی به روی زنجیره بلوکی سپرده کنید، یا می‌توانید آن را در یک صرافی ارز دیجیتال سپرده کنید.

سپرده‌گذاری کاردانو با استفاده از کیف پول رمزارز

شما می‌توانید با استفاده از یک کیف پول دسکتاپ، نسخه وب یا یک کیف پول سخت‌افزاری، سپرده‌گذاری کنید. پس از بررسی تمام راه‌های موجود می‌توانید تصمیم بگیرید که کدام راه برای سپرده‌گذاری آدا مناسب‌تر است. کیف پول‌های Yoroi و Daedalus، دو مورد از پراستفاده‌ترین کیف پول‌های رمزارزی برای سپرده‌گذاری آدا هستند.

برای کیف پول خود یک نام و یک رمز عبور انتخاب کنید. این تنها اولین باری اتفاق می‌افتد که یک کیف پول نسخه وب افتتاح می‌کنید. نام کیف پول به شما کمک می‌کند، در صورتی که چندین کیف پول داشته باشید، آن را از کیف پول‌های دیگر جدا کنید. هر کدام از این کیف پول‌ها به منزله‌ی یک حساب بانکی برای شما عمل می‌کنند.

رمز عبوری که انتخاب می‌کنید، امکان انجام تراکنش‌ها و محول کردن رای‌گیری‌ها به نمایندگان را فراهم می‌کند. از رمز عبوری امن استفاده کنید که شامل حروف کوچک، حروف بزرگ، اعداد و نماد‌ها باشد. بهتر است پس از انتخاب رمز عبور، آن را جایی یادداشت کنید تا فراموش نکنید.

همچنین باید یک عبارت بازیابی تنظیم کنید، تا بتوانید از کیف پول خود به روی دستگاه‌های گوناگون استفاده کنید. به عنوان مثال، عبارت بازیابی برای کیف پول Yoroi، یک عبارت ۱۵ حرفی است (برای کیف پول‌های دیگر می‌تواند از ۱۲ تا ۲۴ حرف باشد). این عبارت بازیابی می‌تواند به شما کمک کند، تا بدون نیاز به رمز عبور، کیف پول خود را بازیابی کنید.

همچنین مهم است که این عبارت بازیابی را در محلی امن یادداشت کنید. بدون این عبارت، دارایی‌های شما برای همیشه از دستتان خواهد رفت، و هیچ‌کس قادر نخواهد بود به آن دسترسی پیدا کند.

پس از تایید عبارت بازیابی، که به آن عبارت دانه (Seed phrase) نیز می‌گویند، می‌توانید کیف پول خود را از دستگاه پاک کرده و آن را با استفاده از عبارت دانه، بازیابی کنید. بهتر است قبل از آن که دارایی‌های خود را به کیف پول خود واریز کنید، از نحوه عملکرد آن به طور کامل آگاه شوید.

استفاده از کیف پول Yoroi

کیف پول Yoroi، یک کیف پول رمزارزی سبک بوده که به صورت نسخه وب، به روی مرورگر‌های کروم (Chrome)، فایرفاکس (Firefox) و دیگر مرورگرهای متداول دسکتاپ اجرا می‌شود. پس از آن که کیف پول خود را به روی مرورگر نصب کردید، زمان آن فرا می‌رسد که توکن‌های آدا را به آن واریز کنید.

پس از آن که کیف پول را افتتاح کردید، می‌توانید توکن آدا را به کیف پول Yoroi واریز کنید. به روی گزینه دریافت (Receive) کلیک کرده و با استفاده از آدرس کیف پول مورد نظر، دارایی‌های خود را به آن منتقل کنید. حتما قبل از نهایی کردن واریز، از صحیح بودن آدرس کیف پول خود مطمئن شوید.

پس از دریافت آدا، می‌توانید روند سپرده‌گذاری آن را به روی کیف پول Yoroi آغاز کنید. در کیف پول Yoroi، به روی گزینه (Delegate list) کلیک کنید و سپس به دنبال استخر‌های سپرده‌گذاری (Staking pool) بگردید که اشباع کمتر و رشد بهتری دارند. پس از آن که استخر مورد نظر خود را پیدا کردید، به سادگی به روی گزینه (Delegate) کلیک کنید.

پس از تایید سپرده‌گذاری، متوجه می‌شوید که باید مبلغ کمی به عنوان کارمزد پرداخت کنید. این کارمزد به شما یاد‌آوری می‌کند که تعویض مداوم استخر سپرده‌گذاری، بهینه نیست.

پس از آن که رمز عبور خود را وارد کنید، روند به پایان می‌رسد. همچنین شایان ذکر است که اگر دارایی‌های خود را به کیف پولی بفرستید که در حال حاضر در یک استخر سپرده‌گذاری مشغول است، توکن‌های اضافه شده جدید به چرخه بعدی اضافه می‌شوند.

استفاده از کیف پول Daedalus

کیف پول Daedalus، یک کیف پول فول ناد (Full node) است. این کیف پول، کل زنجیره بلوکی کاردانو را، به روی کامپیوتر شما بارگیری می‌کند. این کار به شما کمک می‌کند که از گزند مشکلات اشخاص ثالث در امان بمانید.

پس از بارگیری و نصب Daedalus به روی کامپیوتر، یک کیف پول جدید افتتاح کنید. پس از انجام این کار حتما مطمئن شوید که عبارت دانه خود را در جایی امن نگه‌داری می‌کنید.

زمانی که کیف پول Daedalus را باز می‌کنید، به (Delegation centre) بروید، و به روی گزینه (Staking pools) کلیک کنید. سپس باید به دنبال یک استخر سپرده‌گذاری آدا بگردید. اگر به دنبال استخر خاصی هستید، می‌توانید با جستجوی نام آن استخر، آن را پیدا کنید.

پس از انتخاب استخر سپرده‌گذاری، می‌توانید انتخاب کنید که چه میزان از توکن‌های آدا خود را می‌خواهید در آن استخر، سپرده‌گذاری کنید. می‌توانید قبل از آن که این کار را انجام دهید، به روی استخر مورد نظر کلیک کرده و جزئیات بیشتری را در رابطه با آن مطالعه کنید. بهتر است در استخر‌هایی سپرده‌گذاری کنید که اشباع نشده باشند، تا بتوانید بیشترین پاداش ممکن را دریافت کنید. همانند کیف پول Yoroi، در کیف پول Daedalus نیز، هر زمان که تصمیم بگیرید در استخری سپرده‌گذاری کنید، ملزم به پرداخت مبلغی به عنوان کارمزد خواهید شد.

سپرده‌گذاری کاردانو با استفاده از صرافی‌های ارز دیجیتال

سپرده‌گذاری آدا، رمزارز مربوط به زنجیره بلوکی کاردانو، می‌تواند با استفاده از چندین صرافی ارز دیجیتال نیز صورت گیرد. اگر در رابطه با کیف پول‌های رمزارزی اطلاعات کافی ندارید، سپرده‌گذاری از طریق صرافی‌های ارز دیجیتال می‌تواند جایگزین مناسبی باشد. همچنین با این روش می‌توانید، توکن‌های جدید خود را به سرعت وارد چرخه سپرده‌گذاری کنید.

در این روش، پاداش شما به صورت روزانه به حسابتان واریز می‌شود. البته سودی که دریافت می‌کنید متغیر است، و بهتر است جستجو کنید تا استخر سپرده‌گذاری که بیشترین میزان سود را پرداخت می‌کند پیدا کنید. به دلیل این که ارزش توکن آدا در طول زمان افزایش پیدا می‌کند، پاداش‌هایی که دریافت می‌کنید می‌تواند با گذر زمان ارزش زیادی پیدا کند.

بسیاری از صرافی‌های ارزهای دیجیتال این امکان را نیز برای کاربران فراهم می‌کنند، تا توکن‌های خود را به صورت مستقیم از کیف‌پول‌هایی که دارند سپرده‌گذاری کنند. دو مورد از این صرافی‌ها عبارت اند از بایننس (Binance) و کراکن (Kraken).

سپرده‌گذاری آدا در بایننس

سپرده‌گذاری آدا در بایننس بسیار ساده است. پس از افتتاح حساب خود، باید به خرید آدا اقدام کرده، یا دارایی خود را از مکانی دیگر به آن منتقل کنید.

برای آن که آدا را سپرده‌گذاری کنید، به قسمت (Binance Staking) رفته و عبارت (ADA) را جستجو کنید. دوره سپرده‌گذاری خود را انتخاب کنید (۳۰، ۶۰، یا ۹۰ روزه)، و به روی (Stake Now) کلیک کنید.

پس از آن پنجره‌ای باز می‌شود که می‌توانید در آن، مقدار توکنی که قصد سپرده‌گذاری آن را دارید را انتخاب کنید. کمترین مقدار ممکن ۱ آدا است، و سود به دست آمده از آن نیز به صورت روزانه اعطا می‌شود. زمانی که تمام تنظیمات را انجام دادید، به روی «تایید» کلیک کنید.

این خدمات در ماه فوریه سال ۲۰۲۱ معرفی شد، و در آن زمان سود سالانه‌ای برابر با ۲۱.۷۹٪ داشت. اما از آن زمان تا کنون به ۵٪ تقلیل پیدا کرده است. اصلی‌ترین مزیت سپرده‌گذاری آدا در صرافی بایننس، امکان دسترسی آسان در پلتفرم است، بدون آن که احتیاج باشد رمزارز خود را به کیف پول دیگری منتقل کنید.

سپرده‌گذاری آدا در کراکن

کراکن یک پلتفرم اختصاصی برای دارندگان رمزارز ارائه می‌دهد. به عنوان بخشی از خدمات اصلی کراکن، این صرافی امکان سپرده‌گذاری رمزارزها را نیز برای کاربران خود فراهم می‌کند. این کار به مشتریان این امکان را می‌دهد تا از دارایی کیف پول خود، درآمد کسب کنند.

پس از آن که در صرافی کراکن آدا خریداری کنید، یا دارایی‌های خود را از مکانی دیگر به کیف پول خود منتقل کنید، می‌توانید سپرده‌گذاری خود را آغاز کنید. در این صرافی هیچ دوره سپرده‌گذاری مشخصی وجود ندارد، و زمانی که سپرده‌گذاری را آغاز می‌کنید و پایان می‌دهید کاملا دلخواه است. در صرافی کراکن، سود سالانه‌ای که از سپرده‌گذاری آدا به دست می‌آید بین ۴٪ تا ۶٪ است. این بدین معنی است که می‌توانید دارایی‌های خود را در هر زمانی که بخواهید آزاد کنید. اگر می‌خواهید در واریز و برداشت‌های خود آزاد باشید، صرافی کراکن یکی از بهترین انتخاب‌ها به شمار می‌رود.

در آخر، به خاطر داشته باشید، که کاردانو قابل استخراج نیست، اما می‌تواند سپرده‌گذاری شود. همچنین، رمزارز آدا یکی از بهترین رمزارزها برای سپرده‌گذاری است، چرا که پروژه‌ای مشخص دارد و موسسان آن، قصد دارند این شبکه را به یکی از زیرساخت‌های غیر متمرکز در آینده تبدیل کنند.

سرمایه‌گذاری در کاردانو

در سال اخیر، رمزارزها تحولات بسیاری در دنیای سرمایه‌گذاری ایجاد کرده اند. نام‌هایی مانند بیتکوین و اتریوم در صدر لیست سرمایه‌گذاران رمزارز می‌درخشند.

یکی از بازیگران جدید در این بازار، کاردانو است، که رمزارز آدا را ارائه می‌دهد. این رمزارز به طور مداوم، از زمان پیدایش، سرمایه‌گذاران بسیاری را به سمت خود جلب کرده است. شاید سرمایه‌گذاری به روی کاردانو فکر بدی نباشد. در ادامه مزایا و معایب این سرمایه‌گذاری را بررسی می‌کنیم.

مزایای سرمایه‌گذاری در کاردانو

کاردانو توسط یکی از موسسان اتریوم، تاسیس شده است. بنابراین، این دو رمزارز ویژگی‌های بسیاری را با یکدیگر به اشتراک می‌گذارند. هر دو رمزارز، اجازه توسعه قرارداد‌های هوشمند را می‌دهند. به عنوان مثال، برخی از این قراردادها، توافق‌نامه‌های دیجیتالی هستند که از فناوری زنجیره بلوکی برای تایید تراکنش‌ها استفاده می‌کنند. برخی سرمایه‌گذاران بر این باورند که، قرارداد‌های هوشمند این قدرت را دارند که جامعه را دچار تحول‌های اساسی کنند.

در مقایسه با بیتکوین، مصرف انرژی کاردانو بسیار کمتر است. بیتکوین طی فرایند استخراج، از سازوکار اثبات کار استفاده می‌کند. این بدین معنی است که، برای آن که تراکنش‌ها تایید شوند، و همچنین توکن‌های جدید وارد چرخه شوند، ماینر‌های بیتکوین باید منابع زیادی انرژی صرف کرده تا پازل‌های پیچیده ریاضی را حل کنند. این کار انرژی بسیاری صرف می‌کند. بیتکوین به سبب استفاده از این سیستم برای تایید تراکنش‌ها، مورد انتقاد‌های بسیاری قرار گرفته است. چرا که تاثیرات بسیار مخربی بر محیط زیست می‌گذارد.

از طرفی دیگر، کاردانو از سازوکار اثبات سهام استفاده می‌کند. با استفاده از این سیستم، استخراج‌کنندگان باید، دارایی‌های خود را سپرده‌گذاری کنند. این عمل سبب تراکنش‌های سریعتر، و مصرف انرژی کمتر می‌شود.

معایب سرمایه‌گذاری در کاردانو

در حالی که کاردانو مزایای بسیاری دارد، معایب خود را نیز دارد. یکی از معایب آن، این است که به خوبی رقبای خود در بازار رمزارزها شناخته‌شده نیست. بیتکوین محبوب‌ترین رمزارز بوده و مرکز توجهات است، که مزایای بسیاری برای آن به ارمغان می‌آورد.

اتریوم دومین رمزارز محبوب در بازار رمزارزها است، و بسیاری از مزایای خود را با کاردانو به اشتراک می‌گذارد. نه تنها از قرارداد‌های هوشمند پشتیبانی می‌کند، حتی مکانیزم تایید تراکنش خود را نیز به اثبات سهام تغییر داده است. اتریوم همچنین پایه‌گذار توکن‌های غیر قابل تعویض (non-fungible tokens) و دارایی‌های غیر متمرکز (Decentralized finance) است. این ویژگی‌ها به اتریوم این امکان را می‌دهد تا نسبت به کاردانو کارایی‌های واقعی‌تری داشته باشد.

البته، این بدین معنی نیست که کاردانو در آینده قادر به پیشی گرفتن از این رقبا نخواهد بود. این رمزارز هنوز نسبتا جدید بوده و جای پیشرفت بسیاری دارد. همچنین، در دنیای رمزارزها، رمزارزهای گوناگون می‌توانند با کارایی‌های متفاوت در کنار یکدیگر وجود داشته باشند و همزیستی کنند.

آیا سرمایه‌گذاری به روی کاردانو برای شما صحیح است؟

قبل از آن که دست به سرمایه‌گذاری بزنید، چه به روی رمزارزها و چه به روی بازار سهام، مطمئن شوید که دیدگاه شما بلندمدت است. تنها در صورتی به روی کاردانو سرمایه‌گذاری کنید که، معتقد هستید در سال‌ها و دهه‌های آتی، عملکرد خوبی از خود به جای خواهد گذاشت. سرمایه‌گذاری، راه سریعی برای پولدار شدن نیست. بنابراین، سعی کنید از افرادی که مدعی هستند می‌توانند شما را به سرعت صاحب ثروت کنند، دوری کنید.

هیچ‌کس به طور قطع نمی‌داند که آیا رمزارزها موفق می‌شوند یا خیر. اما اگر شما به پتانسیل بلندمدت این فناوری اعتقاد دارید، سرمایه‌گذاری کنید، و دارایی خود را در میان موجی از نوسانات قیمتی نگه دارید. بیتکوین در گذشته بیش از ۸۰٪ ارزش خود را از دست داد، و ارزش اتریوم نیز در زمان‌هایی نزدیک به ۹۵٪ سقوط کرد. اگر با نوسانات کوتاه‌مدت احساس راحتی نمی‌کنید، شاید سرمایه‌گذاری در رمزارزها برای شما مناسب نباشد.

آیا کاردانو در آینده به ارزی متداول تبدیل خواهد شد؟ جواب این سوال را هیچکس نمی‌داند. این رمزارز مزایای خود را دارد، اما همچنان نوسانات قیمتی شدیدی را تجربه می‌کند. اگر به پتانسیل این رمزارز اعتقاد دارید، می‌تواند برای شما تبدیل به یک سرمایه‌گذاری بلندمدت خوب شود. در غیر این صورت، سرمایه‌گذاری‌های بسیار دیگری وجود دارند، که می‌توانید به آن‌ها رجوع کنید.